hasretinden prangalar eskittim

ahmed arif'in aynı adlı muhteşem şiiri ve kitabı. eşsizdir.

2. basım kitabı elimde mevcut ve imzalı. kendimden saklıyorum, sakınıyorum.

seni, anlatabilmek seni. iyi çocuklara, kahramanlara. seni anlatabilmek seni, namussuza, halden bilmeze, kahpe yalana. ard- arda kaç zemheri, kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu. dışarda gürül- gürül akan bir dünya... bir ben uyumadım, kaç leylim bahar, hasretinden prangalar eskittim. saçlarına kan gülleri takayım, bir o yana bir bu yana... seni bağırabilsem seni, dipsiz kuyulara, akan yıldıza, bir kibrit çöpüne varana, okyanusun en ıssız dalgasına düşmüş bir kibrit çöpüne. yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin, yitirmiş öpücükleri, payı yok, apansız inen akşamlardan, bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene, seni anlatabilsem seni... yokluğun, cehennemin öbür adıdır üşüyorum, kapama gözlerini...

(bkz: çetin tekindor) efsane okuyordu bunu yokluğun cehennemin öbür adıdır. üşüyorum. kapama gözlerini.

seni bağırabilsem seni dipsiz kuyulara akan yıldıza bir kibrit çöpüne varana, okyanusun en ıssız dalgasına düşmüş bir kibrit çöpüne.

uzun süre sonra hortlayan başlık.. ne diyordu ahmed arif; "sen, dişlerinde elma kokusu.."

ahmed arif hasretinden prangalar eskitmiş beni böyle eskitense prangalı hasretin başka şiirlerde alıntılanacak kadar güzel bir şiirdir.

nikah şekeri yerine bunu dağıtcam ben.

yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin, yitirmiş öpücükleri, payı yok, apansız inen akşamdan, bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene, seni anlatabilsem seni... yokluğun, cehennemin öbür adıdır üşüyorum, kapama gözlerini...

ahmet arif hasretinden prangalar eskitmis beni böyle eskitense prangali hasretiin der bir türkü...

abi ne zaman su siirin adını duysam, gorsem, okusam, aklima deniz gezmisin haspishane duvarlarinda babasina yazdigi mektup aklima gelir. baba, sen eskiden siirden hoslanırdın şimdi de hoslanır musun? ahmed arif adlı bir sair var hasretinden prangalar eskittim diye de bir kitap çıkardı bilgi yayınevinden onu alıp oku çok hosuna gidecek. bak sana ondan bir parca yazayim. akşam erken iner mapushaneye ejderha olsa karetmez ne kavgada ustalığın karetmez incesen içine dolan hasret alıp götüren hasrete. isıklar icinde yat güzel adam..

ahmed arif önceleri kitabın adını "dört yanım puşt zulası" şeklinde düşünmüş sonra biriyle oturup konuşmuşlar bu konuda -isimleri hatırlayamıyorum şu an- sonradan kitabın adı hasretinden prangalar eskittim olmuş leyla erbil isimli lanet kadına dünyanın en içten şiirlerini yazmış ahmed baba, kitabın bilinen tek reklamı yılmaz güney'in arkadaş filminde kitaptan okuduğu parçalar kitabın öyle içli öyle candan oluşunu ahmed arifin bi mektubundan alıntı yaparak -leyla erbile- şöyle görüyoruz --- spoiler --- affet, fazlaya kaçtım. ama sen halden anlarsın. şâir adam, ayrılıkta, o namussuz ayrılıkta, firaklı şiirler yazmaz da ne yapar. benim aziz leylâm, sevgili belâm. ya sen olmasan, ben ne bok yerim, neye yararım? mânâsız bir otomatisme’in, mânâsız bir fiziğin, kahrolası boşluğunda, ben garip, ben duyan, ben yirmi dört saatte, yirmi dört bin parça olan, ne yapardım? gözlerinden öperim. o güzel burnuna yıldızlarca öpücük... bana yaz! ben daha buradayım. --- spoiler ---

vurulmuşum düşüm, gecelerden kara bir hayra yoranım çıkmaz canım alırlar ecelsiz sığdıramam kitaplara şifre buyurmuş bir paşa vurulmuşum hiç sorgusuz, yargısız...

kpssye hazırlanırken denk geldim hasretinden prangalar eskittim ahmet arif dedim

ahmed arif hasretinde prangalar eskitti,beni eskitense prangalı hasretin...demiş ozan emekçi

hasretinden prangalar eskiten ahmed arif, eline telefonu alıp bi mesaj atamayan sen

...seni bağırabilsem seni, dipsiz kuyulara.

yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin, yitirmiş öpücükleri, payı yok, apansız inen akşamdan, bir kadeh, bir cigara, dalıp gidene, seni anlatabilsem seni... yokluğun, cehennemin öbür adıdır üşüyorum, kapama gözlerini...

ve ellerim, kelepçede, tütünsüz, uykusuz kaldım, terketmedi sevdan beni.

"seni bağırabilsem seni, dipsiz kuyulara, akan yıldıza, bir kibrit çöpüne varana, okyanusun en ıssız dalgasına düşmüş bir kibrit çöpüne."

Seni anlatabilsem seni... Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır Üşüyorum, kapama gözlerini...

‘Ahmet Arif hasretinden prangalar eskitmiş, beni böyle eskitense prangalı hasretin..’

her eserini sevdiğim ahmed arif'in benim için bambaşka olan şiiridir. tertemiz bir sevgi ve o sevginin heyecanı bulunuyor "seni anlatabilmek seni" dizesinde. ve sonra da hasret bulunuyor dizelerde. *** "yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin, yitirmiş öpücükleri, payı yok, apansız inen akşamlardan, bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene, seni anlatabilsem seni... yokluğun, cehennemin öbür adıdır üşüyorum, kapama gözlerini..."

"bak bıyığım buz tuttu üşüyorum ben" Zemheri de uzadıkça uzadı Seni baharmışsın gibi düşünüyorum

dayanamayacam, diyecem artık. şaire ve şiirine kesinlikle bir lafım yok. ama bu şiiri ele alan bazı kimseler resmen şu kafada; (bkz: hasretinden prangaları siktim)